Wybory zostały zbojkotowane przez radyklaną część opozycji, która sprzeciwiła się paktom z komunistami m.in. Solidarność Walczącą, Federacja Młodzieży Walczącej i Liberalno-Demokratyczną Partię „Niepodległość”. Kontrowersje wokół Okrągłego Stołu, wyborów czerwcowych narastały w następnych latach. Powstaje pytanie czy można je uznać za koniec PRL? Odpowiedź musi być negatywna. Polska Ludowa formalnie istniała jeszcze do końca roku, bo dopiero wtedy sejm uchwalił Nowele Grudniową zmieniającą nazwę państwa i przywracają Orłu Koronę. Ale co z tego skoro pod tą Koroną dalej rozpychali się dawni już komuniści i wszechwładni bezpieczniacy wraz ze swoimi wspólnikami z Magdalenki. III RP miała być państwem takiego układu i była nim zgodnie z planem. Tu pojawia się drugie pytanie czy prestiżowa klęska władzy w wyborach do sejmu kontraktowego nie pomieszała jednak szyków komunistom, którzy liczyli na to, że oddanie władzy uda się jeszcze odwlec w czasie i przeprowadzić jeszcze mniej boleśnie? A może to jednak też było zaplanowane? Ciężko jednoznacznie udzielić na to pytanie odpowiedz, ale fakt jest faktem, że latem 1989 roku gen. Czesław Kiszczak, który został desygnowany na prezesa rady ministrów nie sformował rządu a 24 sierpnia wybrano Tadeusza Mazowieckiego na premiera. Potem skrócono kadencję prezydencką Jaruzelskiego i w roku następnym przeprowadzono powszechne wybory prezydenckie. To wszystko prawda tylko, że nie zmieniało to zasadniczego ducha kontraktu z 1989 roku, jakimi była nienaruszalność komunistycznej nomenklatury i struktur bezpieczniackich, które jedynie zmieniły szyld. Tragicznym symbolem haniebnej strony tych zmian była śmierć legalnego prezydenta Rzeczypospolitej wciąż pozostającego na uchodźstwie Kazimierza Sabbata, który 19 lipca 1989 roku dostał zawału serca na wieść o tym, że polski sejm wybrał prezydentem Jaruzelskiego. Jego następca Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia prezydentów II RP Lechowi Wałęsie (dawny TW. „Bolek”) wybranemu na prezydenta jesienią 1990 roku. Był to gest piękny i symboliczny, ale bez znaczenia politycznego. W dodatku, jeżeli spojrzy się głęboko w biografię uczestników polskiej sceny politycznej tamtego czasu w tym na obdarowanego tymi narodowymi precjozami to robi się po prostu przykro.

 

Bibliografa:

Publikacje:

Dudek Antoni, Reglamentowana rewolucja. Rozkład dyktatury komunistycznej w Polsce 1988-1990, Kraków 2014

Dudek Antoni, Wybory czerwcowe 1989, w portal Dzieje.pl, https://dzieje.pl/aktualnosci/wybory-czerwcowe-1989

Kowalski Lech, Cz.Kiszczak. Biografia gen. Broni Czesława Kiszczaka, Poznań 2015

Miszalski Marian, Najnowsza spiskowa historia Polski, Warszawa 2018

Okrągły Stół – początek drogi do wolności, http://okragly-stol.pl/

Roszkowski Wojciech, Najnowsza historia Polski 1980-2002, Warszawa 2003

Wybory 4 czerwca 1989 roku – „śmiertelny cios dla komunistycznej dyktatury” w portal Dzieje.pl, https://dzieje.pl/aktualnosci/wybory-4-czerwca-1989-r-smiertelny-cios-dla-komunistycznej-dyktatury

Wybory parlamentarne w Polsce w 1989 roku w wikipedia.org, https://pl.wikipedia.org/wiki/Wybory_parlamentarne_w_Polsce_w_1989_roku

Filmy:

Misja specjalna – oszustwo Magdalenki i Okrągłego Stołu, reż. Sławomir Koehler, Włodzimierz Frąckiewicz, https://www.youtube.com/watch?v=AtFfsBLhTQ0[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]