Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego

 

Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) to organ bezpieczeństwa wewnętrznego, o statusie ministerialnym, zorganizowany na polecenie i pod dyktando władz sowieckich w powojennej Polsce. Powstało 1 stycznia 1945 roku, na bazie funkcjonującego od połowy 1944 roku Resortu Bezpieczeństwa Publicznego przy Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego (RBP PKWN) . Obok tzw. Informacji Wojskowej (Główny Zarząd Informacji Wojska Polskiego) – pionu wojskowego aparatu bezpieczeństwa PRL – odpowiedzialne za masowe represje i zbrodnie popełnione na Polakach, w czasie instalowania i utrwalania władzy komunistycznej.

Potocznie określano je, jako Urząd Bezpieczeństwa (UB) – ze względu na podległe mu terenowe Urzędy Bezpieczeństwa Publicznego. Zlikwidowane 7 grudnia 1954 roku. Na jego miejsce powołano wtedy Ministerstwo Spraw Wewnętrznych oraz Komitet do spraw Bezpieczeństwa Publicznego przy Radzie Ministrów (KdsBP). Urząd Bezpieczeństwa Publicznego pozostał w kształcie niezmienionym aż, do 1956, kiedy to większość jego funkcjonariuszy przeszła do pracy w utworzonej w MSW Służbie Bezpieczeństwa.