Dyrektorzy Departamentu V i Departamentu Śledczego ( Brystygier Julia i Różański vel Goldberg Józef ) byli Żydami.

Tej samej narodowości był dyrektor Departamentu Organizacji i Planowania MBP w latach 1953–1954 – Michał Hakman vel Mechel Hakman.

Niższymi strukturami MBP – wydziałami, kierowali wówczas m.in.: Anatol (Natan) Akerman, Marian Baszt, Mieczysław (Mojżesz) Baumac, Jan Bernstein, Adam Bień (Bajn), Ignacy Bronecki, Izrael Cwejman, Tadeusz (Dawid) Diatłowicki, Michał Holzer, Maurycy (Aron) Drzewiecki, Michał (Mojżesz) Fajgman, Leon Fojer (Feuer), Tadeusz Fuks, Edward (Eliasz) Futerał, Artur Galewicz (Glasman), Henryk Gałecki (Natan Monderer-Lamensdorf), Łazarz Gejler, Jakub Glidman, Leon Goryń, Karol Grabski (Hertz), Helena (Gitla) Gruda, Borys (Boruch) Grynblat, Józef Gutenbaum, Herman Halpern, Henryk Jabłoński (Chaim Grinsztajn), Michał Jachimowicz, Zbigniew Józefowicz, Bronisława Juckier, Leon Kesten, Abram Klinberg, Leon Klitenik, Ignacy Krakus, Michał-Emil Krassowski, Mieczysław Krzemiński (Mojżesz Flamenblaum), Icek Lewenberg, Mieczysław Lidert (Erlich), Juliusz Litoczewski, Kazimierz Łaski (Cygier), Samuel Majzels, Ignacy Makowski, Aleksander Marek (Markus) Malec, Walenty Małachowski, Ignacy Marecki, Marian (Mojżesz) Minkendorf, Bronisław Nechamkis, Artur Nowak (Abraham Lerner), Jerzy Nowicki (Lipszyc), Dawid Oliwa, Róża (Gina) Poznańska, Stanisław Rothman, Mieczysław (Moralich) Rubiłłowicz, Irena Siedlecka (Regina Reiss), Michał (Mowsza) Siemion, Wolf Sindel, Zygmunt Skrzeszewski (Salomon Halpern), Marceli Stauber, Józef Stępiński, Ernest Szancer (Schanzer), Ignacy Szemberg, Antonina Taube-Knebel, Juliusz Teitel, Adam (Abram) Wein, Salomon Widerszpil, Józef Winkler (Szaja Kinderman), Stanisław Witkowski (Samuel Eimerl), Roman Wysocki (Altajn), Edward Zając, Marek Zajdensznir, Maria Zorska, Emanuel Żerański.

Żydzi pełnili również funkcje kierowników/szefów WUBP i ich zastępców, m.in.: Baumac Mieczysław (Mojżesz), Broniatowski Mieczysław, Domowski Adam (Aba), Fink Marek (Finkienberg Mark), Gorliński Jan (Monderer-Lamensdorf Cezary), Götz Edmund, Grad Karol, Grynblat Borys (Boruch), Jurkowski (Jungman) Józef, Koton Eliasz, Kornecki Adam (Kornhendler Dawid), Korski (Gransztof) Julian, Krakowski Józef, Krzywiński Bolesław(Schildhaus Bernard Borys), Natan Michał, Nowak Adam, Majkowski Aleksander,Stesłowicz Jan (Katz Lemil), Wołkow Jan.

Żydem był Salomon Morel naczelnik obozów w Świętochłowicach-Zgodzie (1945 r.) i Jaworznie (1949–1951), komendant więzień m.in. w Opolu (1945–1946), Katowicach (1946–1948) i Iławie (1951–1953).Poza Morelem więzieniami i obozami w Polsce kierowali inni funkcjonariusze pochodzenia żydowskiego: Mieczysław (Moszek) Flaum – naczelnik obozu w Milęcinie koło Włocławka (1945–1946), Beniamin Glatter – naczelnik więzienia w Goleniowie (1949 r.), Franciszek (Efraim) Klitenik – naczelnik więzień we Wrocławiu (1946–1947), Dzierżoniowie (1947–1951) i Łodzi (1951–1958), Sewer Rozen – naczelnik więzień w Wieluniu (1947 r.) i Barczewie (1947–1951), Oskar Rozenberg – naczelnik więzienia w Potulicach (1951–1953), Kazimierz Szymanowicz – naczelnik więzienia w Rawiczu (1945–1947) i Saul Wajntraub – naczelnik więzień w Kłodzku (1948–1951) i Warszawie (1951–1954). Jednym z dyrektorów Departamentu Więziennictwa MBP był Dagobert Łańcut, syn Maksymiliana i Sabiny z d. Łapówkier.

Cały zespół radców prawnych Wydziału/Biura Prawnego Gabinetu Ministra BP: Julian Tewel, Felicja Fiszman, Jerzy Rundstein i inni, to Żydzi.

Pokazuje to dobitnie, że ważniejszy nawet, niż ilościowy udział Żydów we władzach aparatu bezpieczeństwa, był ich rzeczywisty wpływ na jego funkcjonowanie.

Ukraińcy

Pochodzenia ukraińskiego – pomijając sowiecki korpus oficerski, byli m.in.: Teodor (Fiodor) Duda – m.in. kierownik Departamentu Więziennictwa (1944–1945), szef WUBP w Lublinie (1944 r.), Rzeszowie (1947–1948) – w czasie gdy w tym rejonie toczyły się walki z UPA, Krakowie (1948–1950) i Łodzi (1950–1951), Marek Gil – szef PUBP w Trzebnicy (1945–1946), Sycowie (1946 r.) i Kamiennej Górze (1946–1947), Stefan Sobczak (Sobczuk) – kierownik Wydziału ds. Funkcjonariuszy MBP (1945–1946) i wicedyrektor Departamentu I (1947–1949) oraz Antoni Zarembiuk – naczelnik Wydziału do Walki z Bandytyzmem WUBP w Lublinie (1945 r.), Wydziału ds. Funkcjonariuszy WUBP w Lublinie (1946 r.) i Warszawie (1947–1948) oraz Wydziału II Biura ds. Funkcjonariuszy MBP (1949–1954).

Białorusini

Białorusinami lub osobami pochodzącymi z rodzin polsko-białoruskich byli m.in.: Daniel Kubajewski – szef WUBP w Opolu (1950–1951), Białymstoku (1951–1953) i Wrocławiu (1953–1954), Jan Onacik – szef WUBP w Opolu (1951–1954) i we Wrocławiu (1954–1955), Czesław Radziukiewicz (Lalko) – p.o. dyrektor Departamentu VIII MBP (1950–1951), i Jan Zabawski – szef WUBP we Wrocławiu (1948–1951), dyrektor Departamentu VIII MBP (1951–1955) – by wymienić najbardziej znanych, oraz mniej znani: Wiktor Głuski – szef PUBP w Sandomierzu (1945–1947), Busku (1947–) i Ostrowcu Świętokrzyskim (1948–1950), Mikołaj Łojko – szef PUBP w Łęczycy (1945 r.), Opocznie (1945–1946), Wieluniu (1946–1947), Biskupcu (1948–1950) i Nidzicy (1950 r.), Jefim Parfieniuk – naczelnik więzienia w Białymstoku (1945–1946), domagający się jesienią 1945 r. repatriacji do ZSRR244, i Adolf Tarasiuk – naczelnik więzień w Lubaniu (1950–1953) i Częstochowie (1953–). W porównaniu z innymi regionami największy odsetek Białorusinów był zatrudniony w wojewódzkim i terenowym UB w województwie białostockim.

Z polsko-białoruskiej (prawdopodobnie) rodziny pochodził Mieczysław Moczar- właściwie Mykoła Demko vel Diomko, pseudonim Mietek, urodzony w 1913 r. w Łodzi. Syn Bronisławy Wierzbickiej, katoliczki, i Tichona Demki vel Diomki, wyznania prawosławnego.Ojciec prawdopodobnie pochodził z Polesia – mógł więc być zarówno Białorusinem jak  też i Ukraińcem. Prawosławna ludność Polesia i płn.Wołynia w owym czasie nie posiadała skonkretyzowanej świadomości narodowej – tzw. „tutejsi’’. Nazwisko Demko czy też Diomko ma jednak wyrażnie ukraiński charakter (Dem-ko).

Niemcy

Niemcami z pochodzenia byli Artur Jastrzębski vel Ritter, syn Johanna – agent GRU, pełniący funkcje kierownika Wydziału II (Walka z reakcyjnym podziemiem) Departamentu I (kontrwywiad) MBP i wicedyrektora Departamentu I oraz Jan Frey-Bielecki – w 1945 szef Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa w Warszawie, w latach 1945–1946 szef WUBP w Krakowie.

Czesko-polskie korzenie miał Longin Kołarz – szef WUBP w Rzeszowie i w Szczecinie, na własną prośbę wyjechał do ZSRR.

„Francuzami’’ nazywano reemigrantów z Francji (czasami również z Belgii) – zindoktrynowanych komunistycznie i często też wyobcowanych kulturowo.

Ten ubecki „internacjonał” uzupełnia grupa Greków. W WUBP we Wrocławiu np. pracowali, m.in.: Georgis Chariditis, Wagelis Karadimas, Sotiris Kazaros, Olga Korodima, Nikos Taksidis. Byli to emigranci- komuniści, którzy uciekli z Grecji po przegranej wojnie domowej. Prawdopodobnie wcześniej służyli w OPLA – greckiej komunistycznej policji politycznej, tamtejszym odpowiedniku bezpieki.

[/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]